منظرسازي کم‌نیاز به آب شامل تکنیک‌هایی در طراحی و برنامه‌ریزی، اجرا و نگهداري فضای سبز است که موجب کاهش مصرف و حفظ ذخاير آبی خواهد شد . اين اصطلاح از ترکيب واژه‌ی يوناني زروس به معني خشک با کلمه‌ی منظر تشکیل‌شده است. يکي از کامل‌ترین تعاريف را "سازمان آب منطقه‌ای دنور"بيان می‌کند: "مفهوم و راهکاري در منظرسازي که نيازمند آب کمتري در بخش پوشش گياهي بوده و همخوان و سازگار با اقليم و خاک منطقه باشد". اين نوع منظر هيچ ارتباطي با فضاهاي سبز خشک و لم‌یزرع و يا فضاهاي سبز بدون نياز به نگهداري ندارد . در این‌گونه مناظر می‌توان از ترکیب گونه‌های گیاهی متفاوت شامل درختان، درختچه‌ها، گیاهان پوششی و چمن‌ها، گیاهان یک‌ساله و چندساله استفاده کرد.
منظرسازي کم‌نیاز به آب دارای هفت اصل اساسی است که با تکیه بر این اصول و در نظرگیری شرایط هر محل می‌توان مناظری زیبا و کارآمد با بهره‌وری مناسب منابع آبی خلق کرد.
اصول هفتگانه:
1. برنامه‌ریزی جامع
2. محدود کردن مناطق چمن‌کاری
3. استفاده از گیاهان سازگار و کم‌نیاز به آب
4. اصلاح خاک
5. نگهداری مناسب از منظر
6. سیستم آبیاری کارآمد
7. استفاده از مالچ